-
1 towarzystwo
( obecność) company, companionship; ( otoczenie) company; ( stowarzyszenie) nom pl; -wa society, (EKON: spółka) nom pl; -wa company* * *n.1. (= towarzyszenie) company, companionship; być w czyimś towarzystwie be in the company of sb, be in sb's company; dotrzymywać komuś towarzystwa keep sb company; robić coś dla towarzystwa do sth for the sake of company.2. (= grono znajomych) company, crowd; dama do towarzystwa companion; towarzystwo wzajemnej adoracji mutual admiration society; wpaść w złe towarzystwo fall in with a bad company.3. (= organizacja) society, company; towarzystwo akcyjne joint-stock company; towarzystwo ubezpieczeniowe insurance company; towarzystwo naukowe learned society.4. (= elita) society, elite, the world; dobre towarzystwo polite society.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > towarzystwo
См. также в других словарях:
bok — 1. pot. Coś wychodzi, wyłazi komuś bokiem «coś bardzo dokucza komuś, przysparza kłopotów, czegoś ma się dość»: Już te poprawki bokiem mi wyłażą, teraz mnie czeka ostateczne polerowanie francuskiego przekładu (...). W. Gombrowicz, Walka. 2.… … Słownik frazeologiczny
towarzystwo — n III, Ms. towarzystwowie 1. blm «obecność czyjaś przy kimś, przebywanie z kimś, towarzyszenie komuś» Dotrzymać komuś towarzystwa. Unikać czyjegoś towarzystwa. Nie dbać o czyjeś towarzystwo. Przebywać, być w czyimś towarzystwie. Narzucać się… … Słownik języka polskiego
źle — gorzej 1. «nie tak jak trzeba, nie tak jak być powinno, nienależycie, nieodpowiednio, niedobrze» Źle uczyć. Źle sprzątać. Źle coś wybrać. Źle zadecydować o czymś. Źle pojęta solidarność. Źle ubrany, uczesany. ∆ Źle wychowany, źle ułożony «nie… … Słownik języka polskiego
dobrze — lepiej 1. «w należyty sposób, we właściwym stopniu; należycie, odpowiednio, jak trzeba» a) «starannie, pilnie, dokładnie» Dobrze coś pamiętać. Dobrze spełniać swoje obowiązki. Dobrze strzec tajemnicy. ∆ Dobrze wychowany, ułożony «znający zasady… … Słownik języka polskiego
akolita — m odm. jak ż IV, CMs. akolitaicie; lm M. akolitaici, DB. akolitatów 1. książk. «osoba przebywająca często w czyimś towarzystwie, będąca czyimś zwolennikiem, poplecznikiem» Być czyimś akolitą. 2. rel. «osoba duchowna w kościele katolickim mająca… … Słownik języka polskiego
otaczać — ndk I, otaczaćam, otaczaćasz, otaczaćają, otaczaćaj, otaczaćał, otaczaćany otoczyć dk VIb, otaczaćczę, otaczaćczysz, otocz, otaczaćczył, otaczaćczony 1. «okalać coś dookoła, rozciągać się dookoła czegoś; tworzyć osłonę, okrywę wokół czegoś,… … Słownik języka polskiego
nudzić — ndk VIa, nudzićdzę, nudzićdzisz, nudź, nudzićdził, nudzićdzony 1. «wywoływać uczucie nudy, znudzenia; być, stawać się nudnym, przykrzyć się» Nudzić kogoś gadulstwem, rozwlekłym opowiadaniem, wiecznymi wymówkami. Nudził słuchaczy zbędnymi… … Słownik języka polskiego
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
krok — 1. Ani na krok «wcale, w ogóle, ani trochę, ani na chwilę»: Tymczasem nie jej, która cię porzuciła, ale mnie jesteś winien wdzięczność i przywiązanie. Mnie, który się tobą opiekował przez całe życie, nie odstąpił cię ani na krok, zapewnił ci… … Słownik frazeologiczny